Mín reynsla af mistökum lækna og heilbrigðis starfsfólks.....að vísu get ég því miður skrifað fleiri..

Tók þá ákvörðun að birta mína reynslusögu hér ......

(margir búnir að biðja mig um það)

 ja þessa- þær eru því miður fleiri og ef ég læsi ekki áður um x  lyf sem hafa verið skrifuð upp á fyrir mig - ja þá væri ég ekkert að pikka þetta núna- ég væri undir grænni torfu eða slefandi inni á einhverri stofnun)

Mun samt ekki nafngreina neina sem að málinu komu.

Þið verðið að afsaka það að ég er ekkert voðalega góð í því að segja frá einhverju í stuttu máli  .

*******************************************+

Ég úlnliðsbrotna  3 feb"02 en það er á sunnudegi og dagana á undan hafði verið alveg brjálað rok og fylgdi rosaleg sjávarselta því.

Ég var í heimsókn hjá vinkonu minni sem leigir í blokk og þar tók liðið upp á því að fara að þvo gluggana utan en það var 6 stiga frost og autt. 

Sennilega sama liðið og dettur í hug að þvo bílinn sinn í frosti.

 

Ég man eftir að ég segi við vinkonu mína " er ekki í lagi með þetta lið", hver fer að þvo utan glugga í frosti?" Eins gott að enginn detti og slasi sig og brotni.

2-3 tímum sinna fór ég út og þá hafði vatnið myndað þessa fínu ísingu og ég dett og brotna.

 

Fór upp á bráðamóttöku í Fossvoginum og voru teknar 2 myndir og kom i ljós að ég er úlnliðsbrotin og þegar ég skoða myndirnar þá spyr ég lækninn hvort að þetta sé eðlilegt , fannst ég sjá eitthvað skrítið ( var 2 mán áður búið að taka mynd af þessari sömu hendi þannig að ég vissi hvernig hún leit út óbrotin) sagt að það sé bara venjulegt úlnliðsbrot.

Málið er að ég dofnaði aldrei og var ekki verkjalaus einn dag frá því og þar til eftir x langan tíma eftir aðgerðina á hendinni sem ég varð að fara í ..

 

Svo er ég gifsuð af hjúkrunarlærling. Kom síðar í ljós að ég hafði verið gifsuð vitlaust.

Ég var alveg frá af kvölum alltaf og litli putti var klemmdur inn í lófann en það var radius sem brotnaði en ekki ulna en samt var verkurinn á ulnunni sá sem var að drepa mig en ekki þeim megin sem ég brotna.

 

Svo kem ég í endurkomu 11 feb og það fyrsta sem bæklunarlæknirinn segir við mig er að hann viti að ég hafi verið í góðum höndum fyrst að það hafi verið "frændi sinn " sem tók á móti mér þarna í upphafi, eitthvað var ég ekki sammála því og segi að það fari nú tvennar sögur af því, þekki annan aðila sem hafði lent á þeim manni og ekki góð saga.

Kanski ljótt að segja það en ef að sá sem tók á móti mér í upphafi hefði  verið hestur, þá myndi hann drukkna í rigningu...  ( myndi rigna upp í nasirnar á honum..) en sumir sem eru mjög lágvaxnir reyna að gera sig "stærri " með hroka og rembingi.....þessi var í þeim hópi.....

 

Ég reyndi svo að segja honum að ég væri að kálast í handarjaðrinum /ulna og spyr hvort að hann geti ekki losað gifsið en það var ekki viðlit að fá hann til þess.

Hann átti náttúrulega ekki auðvelt með að viðurkenna að eitthvað væri að þar sem það var frændi hans sem tók á móti mér.

 

Að vísu var sagað aðeins framan af gifsinu, og segir hjúkrunarfræðingurinn við mig að ef það fari að losna eitthvað þá geti ég bara bleytt það og þrýst saman sjálf, ég segi henni að það detti mér ekki í hug þar sem að það sé eitthvað ekki í lagi, og að þá ætli ég ekki að láta klína því á mig og miðað við ástæður brotsins.

 Hef að vísu aldrei fyrr heyrt að fólk eigi sjálft sem brotnar að vera eitthvað að káklast í gifsumbúðum fyrr en þarna og enginn sem ég þekki hefur  heldur heyrt það.....

 

Það endaði með því að ég gafst upp á þessum verkjum og fór til læknis ,  um  miðjan feb, venjulegs heimilislæknis hér sem ég bý og hann tók gifsið og tók 4 myndir,  (bara teknar 2 í hvort skifti áður,) með græjum sem eru  alltaf sagt að séu ekki nógu góðar eða fullkomnar en hann sér beinflís og segir að það sé ca 5 % skekkja í hendinni en enginn af hinum tók eftir þessu.

Hann sagði að þetta væri að vísu það lítil skekkja að það væri oft að hún lagaðist sjálf, gæti versnað við inngrip. Verkurinn hætti svo sem ekki en minnkaði við að hann setti annað gifs og rétt sett á hendina.

Hendin á mér var þannig snúin að það var eins og ég væri að fara að heilsa fólki.

 

Ég fór svo næst til annars bæklunarlæknis í næstu endurkomu sem var um miðjan mars og var þá skekkjan orðin 15% og sendir hann mig til handarsérfræðings sem segir mér að væri ég eldri, um 70,

þá væri kúlan á ulnunni tekin og hendin gerð að staur.  Hann sagði að á þeim aldri hefði þetta verið flokkað sem beinþynningarbrot en þar sem ég væri ekki eldri en ég er, þá væri eina ráðið til að rétta hendina að skera og setja bein úr mjöðminni í og stálplötu.

 

Hann sagði að þetta flokkaðist undir mjög stóra aðgerð og sagðist vísa mér á þann sem væri bestur í að gera þær aðgerðir, til læknis sem væri meiri sérfræðingur  í handaskurðlækningum en hann.

 Ég skal viðurkenna að sá aðili sem hann sendi mig til er góður í sínu fagi.

Sá læknir er allavega ekki einn af þeim sem hefur fengið diplomað sitt í Cheerios pakka í Bónus eins og mér fannst með frændurnar  sem að ég lenti á í upphafi...

 

Til hans kemst ég svo í byrjun maí og hann segir að beinflísin hafi sést strax á fyrstu myndunum.

Hann flokkaði þessa aðgerð undir bráðaaðgerð og átti að reyna að koma mér í hana fyrir lokanir á deildum sem yrði í júni. Hvað flokkast undir "bráða" er mér svo sem spurn því  þessi blessaða " bráða" aðgerð varð svo ekki fyrr en 26 mars "03.

 

Ég lenti í því að vakna upp í aðgerðinni, hélt fyrst að ég hefði bara verið svona berdreymin  en svo var ekki, það veit ég núna, þó svo að ég sé ekki búin að lesa skýrslurnar.

Í þessum undarlega „draum“ þá finn ég alveg hrikalegan sársauka í mjöðminni, svona eins og þegar maður sker sig á pappa eða blaði nema það var eins og væri verið að skera aftur og aftur..

Ég beit saman vörunum vegna kvalanna, en hef sennilega lent undir túbunni með neðri vörina því að ég var með skurð innan á henni og dofin þegar að aðgerðinni er lokið.

Ég sá útundan mér upp á grænklætt lið og hendina á mér og horfði beint í skurðinn og það voru stálkrókar sem héldu sárabörmunum opnum.

Man að ég hugsaði að þetta væri eins og krókarnir sem voru notaðir til að færa kjötskrokkana til á sláturhúsinu...  

Ég fór svo að reyna að snúa mér og vinda til þess að losna og svo man ég ekki neitt meir fyrr en uppi á vöknun....

Þegar ég lýsti þessu fyrir vinkonu minni sem hafði unnið á spítala í um 15 ár þá segir hún að það séu akkúrat svona krókar sem væru notaðir...og að það sé alveg pottþétt að ég hafi vaknað upp af svæfingunni..

 

Aðgerðin var kl 13 og mér sagt að hún væri 1 tími, væri styttri af því að sá sem tók beinið úr mjöðminni gat unnið um leið ogsá sem skar í hendina en það var ekki sömu megin..

En aðgerðin var ekki lokið, hvað sem flokkast undir aðgerðina hvort það er bara tíminn frá því að byrjað er að skera og búið að sauma saman en henni var lokið 14:45 og er ég vel vöknuð milli 15:30 og 16 rúmið var beint á móti klukkunni þannig að ég sá vel á hana. 

Hef farið í aðrar minni aðgerðir en aldrei verið svona fljót að vakna og né svona með það sem ég kalla fljótt með fulle fem, sem er svo sem afstætt kanski. 

 

En ekki fékk ég að fara af vöknun fyrr en kl 7 um kvöldið og aldrei nein svör eða útskýringar  þegar ég spurði afhverju ég mætti ekki fara þar sem ég væri vel vöknuð..

Karlinum mínum var sagt að hann gæti komið eftir þennan klukkutíma sem að aðgerðin átti að taka en þegar hann kom og spurði um mig þá er honum sagt að ég sé enn í aðgerð og hann spyr afhverju það sé þar sem aðgerðin átti bara að taka 1 tíma.

Honum er sagt að það hafi eitthvað komið upp á í aðgerðinni og með það er hann skilinn eftir og engin skýring.

Hann svo bara látinn bíða án þess að fá að vita neitt meir..þannig að hann sat og beið án þess að vita eitt eða neitt....

Morguninn eftir aðgerðina þá er ég orðin með meiri verki í hendinni sem að ekki var krukkað í og ég ég þurfti að halda hendinni upp í loft svo að salvatnið og sýklalyfið kæmust inn...

Það varð að setja sýklalyfið með í drippið því að það komst ekki inn í æðina vegna bólgu ( veit það núna) en varinar á mér voru sko þvílíkt rauðar og brennandi að það lá við að heyrðist hviss þegar ég setti ískaldan blautan þvottapoka á þær.. Þar fyrir utan að þær hefðu betur passað á svertingja .....nema fyrir litinn..... 

 Ég lenti svo á hjúkrunarfræðing kvöldinu eftir aðgerðina sem vildi meina að ég væri með ofnæmi fyrir parkodín en ég hef ofnæmi fyrir acetiýlsalicýlsýru og nikkel, það stóð alveg rétt í minni skýrslu, en hún var sko ekki til umræðu með að hlusta á það sem ég sagði og ég ekki nógu hörð að heimta að fá að sjá þessa svokölluðu mína skýrslu enda að drepast úr kvölum og orðin rauðflekkótt eins og skarlatsóttar sjúklingur og æðin þar sem drippið var í orðin rauð og bólgin nærri upp undir handveg...

 

Ég fékk líka ofnæmi fyrir sýklalyfinu sem ég fékk í æð og bláæðabólgu ( fylgist víst oft saman með því ofnæmi) Þegar kvalirnar í hendinni voru orðnar meiri í þeirri sem ekki var skorið í þá er held ég örugglega eitthvað mikið  sé að.

 

Mér er spurn hvernig svo manneskjunni sem var með parkodin ofnæmið hafi reitt af því að trúlega hefur henni þá verið gefið það sem ég átti að fá. 

Skyldi hún hafa látist af völdum rangrar lyfjagjafar eða hvernig reiddi henni af?

 

Þegar ég var að sýna þessum sama hjúkrunarfræðingi útbrotin og asnast til að spyrja hvort þetta geti verið út af sýklalyfinu, segi að þessi útbrot séu lík því sem ég hafi fengið þegar mér hefur verið gefið Doxýtab.

Hún segir þá að Doxýtab sé ekki sýklalyf, ég segi  þá við hana að mér hafi nú allavega verið gefið það sem slíkt nokkrum sinnum.....

Nei það átti sko ekki að vera það, kom með einhverja romsu um að það virkaði svona og hinsegin á frumurnar.

Halló!  Það virka öll lyf á einhvern hátt á frumur....... 

hemjandi, hvetjandi...lamandi, drepandi...!!!

 

Í lyfjabókinni segir allavega þetta:

Doxýtab er sýklalyf af flokki tetracýklinlyfja.

Hún bauð mér svo að ég gæti fengið lyf við ofnæmi en ég afþakkaði, sagðist ekki fara að taka lyf við bara " einhverju" ofnæmi, vildi fyrst fá að vita ástæðuna fyrir þessu.

 

Morguninn sem ég fer heim þá er ég enn með þessi útbrot og sýndi þá lækni á stofugang það og hann kom með sömu lausnina bara lyf við ofnæmi án þess að skoða ástæðuna fyrir þeim.

Minn lækni sá ég ekki nema morguninn eftir aðgerð.

Hann hafði sagt mér að ég ætti að fá resept og endurkomutíma með mér þér ég færi heim.

Segi ég þetta við þann hjúkrunarfræðing sem ég var með þá og hún hreytir í mig að ég geti bara farið út í apotek og keypt parkodín og ég segi við hana að það sé að koma helgi og maður fái ekki keypt nema 1 pk af því og ég kveið fyrir því að fara að sitja í bíl þó að leiðin væri ekki lengri en upp í Borgarnes...

Enda voru kvalirnar þokkalegar í mjöðminni þar sem beinið var sagað úr ofan á hina verkina...

 

Hún rauk svo burt og kom með resept og kom svo í ljós að það var venjulegt parkodín en fékk að vita seinna að það átti að vera parkodín forte sem læknirinn ætlaði mér.

Þessi hjúkka vissi þó allavega að ég hafði ekki ofnæmi fyrir þessu lyfi.

 

Stálplötuna þurfti svo að fjarlægja ári seinna vegna þess að taugarnar voru farnar að sargast á plötubrúninni...Mér skilst að ég geti ekki búist við því að verða án verkja í hendinni í framtíðinni samt sem áður, en er svo sem farin að venjast því. 

 

Ég lenti sem betur fer ekki á neinum eftirlíkingum af  lækna og hjúkrunarliði þegar að platan var tekin eins og síðast.

Það má segja að sá hjúkrunarfræðingur sem ég hafði núna hafi gefið mér smá trú aftur á þeim sem vinna í þessum geira. Hún var virkilega góð og mannleg en það er ekki alveg hægt að segja um hinar 2 í fyrra skiftið. Voru að vísu fleiri en þær sem ég hafði samskifti við og voru þær í lagi að mínu mati.

 

Mér finnst samt ég verða vör við að sumt af þessu fólk mætti alveg fara á námskeið í mannlegum samskiftum og ekki vera í þvi að gera lítið úr sjuklingum, það er alveg nógu illa sem sumum líður, þó að það sé ekki komið fram eins og viðkomandi sé ekki með fullu viti ofan á það að vera veikur.

 

Margir segja að ég eigi að kæra þessa aðila og hef ég svo sem velt því fyrir mér.

Þó ekki nema fyrir það að það hljóta að vera líkur á að einhverjir aðrir lendi á þessum sömu aðilum og eigi þá í hættu með að lenda í einhverju veseni eins og ég.

Ég slapp þó lifandi en það er ekki víst að allir hafi verið og séu svo heppnir.....

 

Þetta er svona megin sagan af mínum hrakföllum og hrakförum í heilbrigðiskerfinu, en ég verð bara að segja að þarna lenti ég á manneskjum sem væru held ég betur komanar í vinnu annar staðar en í heilbrigðisgeiranum.

 

Það er allavega lágmark að koma fram við sjúklinga eins og fólk, en það endaði með því að ég sagði að það mætti halda eftir framkomu sumra  við mann, ekki bara mig, ég  hlustaði á hvernig talað var til gamals fólks af mikilli vanvirðingu og hroka,  af sumum sem á þessum spítala vinna, að maður hefði skilið þessa litlu vitglóru sem að maður taldi sig hafa eftir á þröskuldinumáður en maður fór inn.

 

Það hlýtur að vera kominn viskubrunnur fyrir utan Borgarspítalann .

Ég hef að vísu sleppt fáeinum atriðum úr þessari sögu en læt þetta duga.....

Athugasemdir

[Hlynur Þór Magnússon, 19.5.2007 kl. 16:59]

Kannast við hliðstæður! Þess vegna vil ég fremur verða sjálfdauður en verða drepinn af læknum. Eiginlega má teljast kraftaverk að ég skuli hafa lifað af þau mistök, þá heimsku, þá vankunnáttu, það kæruleysi o.s.frv. sem ég hef orðið fyrir af hálfu svokallaðra heilbrigðisstétta ...

[Jórunn Sigurbergsdóttir , 20.5.2007 kl. 11:16]

Ekki er þetta félegt.

[Sóldís Fjóla Karlsdóttir, 25.5.2007 kl. 18:58]

Þú átt alla mína samúð, læknamistök eru sjáanlega ekkert spaug.