EITT BROS GETUR DIMMU Í DAGSLJÓS BREYTT.

Kannski verðum við að hitta ranga fólkið áður en við hittum rétta fólkið, svo að við kunnum að vera þakklát þegar við hittum loksins þann sem hentar okkur.

Kannski opnast dyr hamingjunnar á einum stað um leið og þær lokast á öðrum, en oft störðum við svo lengi á lokuðu dyrnar að við sjáum ekki hinar sem hafa opnast.

Kannski er besti vinurinn sá sem þú getur rólað þér með á veröndinni án þess að segja orð og síðan gengið í burtu og liðið eins og þú hafir átt eitt besta samtal æfi þinnar.

Kannski er satt að við vitum ekki hvað átt höfum þangað til að við missum það, en það er líka satt að við vitum oft ekki hvers við höfum saknað fyrr en við öðlumst það.

Það eitt að gefa einhverjum aðila alla okkar ást tryggir ekki að viðkomandi elski okkur á móti.

Ekki búast við ást í skiftum fyrir ást; bíddu þar til ástin vex í hjörtum annarra og ef það gerist ekki, skaltu þakka fyrir að ástin hafi vaxið og dafnað í þínu.

Kannski tekur það einungis mínútu að brjóta einhvern niður, klukkutíma að láta sér líka við einhvern og einn dag að verða ástfanginn af einhverjum, en það getur tekið lífstíð að gleyma einhverjum.

Kannski ættir þú að reyna að ná í einhvern sem fær þig til að brosa, vegna þess að eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt.

Ekki  fara eftir útliti, það getur blekkt.  Ekki fara eftir auðæfum, þau geta horfið.

Finndu einhvern sem fær hjarta þitt til að brosa.

Þegar þú fæddist varstu grátandi en allir í kringum þig brosandi.

Lifðu lífinu þannig að þegar þú deyrð verðir þú brosandi en allir í kringum þig grátandi.

höf. ókunnur.

Athugasemdir

[Birgitta Jónsdóttir, 22.5.2007 kl. 10:24]

Dásamlegar hugleiðingar, takk fyrir að færa mér bros með þessum skrifum:)

[Guðrún Magnea Helgadóttir, 22.5.2007 kl. 18:10]

Sæl Agný. Ég veit ekki hvort þú hefur reynt það sem þú skrifar um en samt finnst mér svo vera.... Enginn leikari getur sannfærandi túlkað leik sinn um vonir, sorg, ást, vonbrigði eða gleði án þess að hafa ,,Lifað Lífinu". Og reynt sorgir og gleði.

[Sóldís Fjóla Karlsdóttir, 22.5.2007 kl. 19:23]

þessi orð hafa mikla þýðingu, fyrir alla. Takk þetta er frábært.

[Agný, 22.5.2007 kl. 19:26]

Ég rakst á þessar línur af "tilviljun" ( er meira tilgangur í mínum huga) í morgun...einmitt þegar mér leið kanski ekki alltof vel...eitt og annað veraldlegt amstur ...

Gaman að heyra að þessi skrif léttu þína lund Birgitta ég næstum sá brosið þitt 

En við skrifin þá rifjuðu þessar línur eitt og annað upp fyrir mér sem varð til þess að ég ákvað að vera þakklát fyrir það að ég á þó þetta sem er talað er um þarna.

Það er ekki allir svo heppnir að eiga ást einhvers og fá að gefa einhverjum ást sína.... maður á aldrei neinn en maður á þær tilfinningar sem viðkomandi vill gefa.

Verum bara þakklát fyrir að það sé einhver viss aðili inni í lífi manns,hversu lengi sem það er. Sumir hafa aldrei neinn....

Því enginn veit sína æfi fyrr en öll er..þá er líka of seint að gráta ósögð kærleiksorð, sem maður bara hugsaði, en sagði aldrei.

Maður þarf líka að muna að líta ekki á viðkomandi eins og gamlan  sófa sem hægt er að hlassa sér í þegar viðkomandi hentar...hann er jú orðinn hluti af "innréttingunni"...ef svo má að orði komast..

Maður þarf að muna að kærleikurinn þarf vökvun svona af og til, eins og blómin, en það má heldur ekki ofvökva / kæfa kærleikann frekar en blómin.

Hver persóna er einstakt "blóm" og sum deyja ef þau er ofvökvuð en önnur visna ef þau eru ekki allt í vatnsbaði...

Þannig að millivegurinn er hér sem annarsstaðar ekki auðvelt að fara.´

Það er jú rétt Guðrún Magnea að ég hef reynt sitt lítið af hverju á þessari hálfrar aldar æfi minni...sumu væri ég alveg viljað vera laus við, en ég held að maður hafi bara val um tvennt og það er annað hvort að láta slæma reynslu byggja sig upp eða brjóta sig niður.

Ég ákvað það fyrir löngu síðan að láta það byggja mig upp og það góða  klæða "bygginguna" .

En hvernig það hefur tekist er önnur saga, en það þarf jú að viðhalda þessarri "byggingu" sem öðrum og skifta um og endurnýja sumt..

[Svava frá Strandbergi , 23.5.2007 kl. 19:07]

Takk Agný fyrir þennan frábæra pistil. Hann var einmitt það sem ég þurfti á að halda núna.

[Jórunn Sigurbergsdóttir , 23.5.2007 kl. 19:32]

Fallegt.

[Sóldís Fjóla Karlsdóttir, 24.5.2007 kl. 10:22]

Ég fer ekki ofan af þvi að þetta er góður og lærdómsríkur pistill. Takk fyrir að vera Bloggvinur.

[Agný, 24.5.2007 kl. 11:46]

Gaman að heyra ef að þessi pistill minn hefur haft áhrif til góðs fyrir ykkur sem hann hafa lesið af mínum bloggvinum

Því miður er ég mis dugleg við að kvitta hjá mínum vinum en tek af og til köst en þá er það líka hálfgerður pistill svona öllu jafna

[Ragnheiður , 25.5.2007 kl. 20:07]

Þarfur pistill og notalegt að lesa hann

[Agný, 27.5.2007 kl. 01:59]

Takk fyrir hrossið mitt

[Birna M, 27.5.2007 kl. 09:37]

Notalegur pistill, maður á að leyfa kærleikanum í eigin hjarta að vaxa og ráða samskiptum sínum við fólk, það er það eina sem við höfum einhverja stjórn á, við stjórnum því ekki hvernig fólk lítur á okkur og hugsar til okkar en við getum valið hvernig við komum fram við aðra.

1 Þótt ég talaði tungum manna og engla, en hefði ekki kærleika, væri ég hljómandi málmur eða hvellandi bjalla. 2 Og þótt ég hefði spádómsgáfu og vissi alla leyndardóma og ætti alla þekking, og þótt ég hefði svo takmarkalausa trú, að færa mætti fjöll úr stað, en hefði ekki kærleika, væri ég ekki neitt. 3 Og þótt ég deildi út öllum eigum mínum, og þótt ég framseldi líkama minn, til þess að verða brenndur, en hefði ekki kærleika, væri ég engu bættari. 4 Kærleikurinn er langlyndur, hann er góðviljaður. Kærleikurinn öfundar ekki. Kærleikurinn er ekki raupsamur, hreykir sér ekki upp. 5 Hann hegðar sér ekki ósæmilega, leitar ekki síns eigin, hann reiðist ekki, er ekki langrækinn. 6 Hann gleðst ekki yfir óréttvísinni, en samgleðst sannleikanum. 7 Hann breiðir yfir allt, trúir öllu, vonar allt, umber allt. 8 Kærleikurinn fellur aldrei úr gildi. En spádómsgáfur, þær munu líða undir lok, og tungur, þær munu þagna, og þekking, hún mun líða undir lok. 9 Því að þekking vor er í molum og spádómur vor er í molum. 10 En þegar hið fullkomna kemur, þá líður það undir lok, sem er í molum.