Smá pælingar um blogg og spjallborð ..

Hvað erum ég/ við /þið í netheimum.....erum við það sama hér og i raunheimum?

Eða er það hluti af okkar  persónuleika sem við  opinberum ekki í raunheimum?
Smá pælingar um það sem býr að baki nikkum á  spjallborðum almennt...Eða bloggi,  þó að þar sé ekki sama nafnleyndin ..
Sumir eru að skrifa það sem þeir fá ekki tækifæri á að tjá sig um svona dagsdaglega og ná að gera það á netinu í skjóli nafnleyndar. Aðrir leyfa þeim karakter sem er innra með þeim en viðkomandi ekki alveg tilbúinn að viðurkenna að sé partur af viðkomandi, hann kemur kanski hér fram..
í skjóli nafnleyndar.. svona svipað og þegar sumir nota vínið sem afsökun fyrir því að gera hluti sem viðkomandi þorir ekki að viðurkenna að hann langi til. Alltaf hægt að segja eftir helgina "ég gerði þetta af því að ég var svo fullur/full"..
Vínið notað sem afsökun til að gera það sem viðkomandi kanski langaði til að gera, en getur ekki útaf persónulegum ástæðum og/eða þjóðfélagslegum.. Svo eru sumir sem í skjóli eigin nafnleyndar rakka þá niður sem þora að koma undir raunheimanafni, er það öfund sem knýr viðkomandi, eða þorir viðkomandi að rakka fólk niður í skjóli eigin nafnleyndar en smjaðrar svo fyrir sama aðila dagsdaglega?
Gleymum ekki einu, hvað við erum öll viðkvæm fyrir baktali og slúðri, það spilar stóran þátt og líka að "ég ætla sko ekki að vera fyrri til að segja eitthvað við þessa eða heilsa henni/honum" því að ég ætla sko ekki að gera mig að fífli ef að viðkomandi vildi sko alls ekki tala við mig .
Hvað ef að hinn aðilinn hugsar það sama, báðir fastir í fordómunum um að vera fífl.
Til eru tvennskonar "fífl" annað sem þegir en hitt sem talar (blaðrar), málið er að þú veist ekkert um þegjandi/þumbaralega fíflið, en því sem talar gæti haft ýmislegt til málanna að leggja. Þannig séð að þá skiftir í raun ekki máli á hvorn háttinn maður gerir sig að "fífli"...Sóa kanski mörgum árum í það að bíða eftir að hinn aðilinn sé fyrri til að brjóta ísinn sem endar svo á því að útkoman er ísöld þeirra á milli..
Afhverju ekki að taka sénsinn á því að vera fífl í annarra augum og geta kanski átt vin til æfiloka fyrir að brjóta ísinn í stað þess að skapa ísöld?
Hvort viljum við gera okkur að þegjandi fíflum eða talandi, er kanski stærsta spurningin hér..

Það er bara einn munur á fíflum að mínu mati. Sá sem talar gæti slæmst á að segja eitthvað gáfulegt, en með þegjandi fíflið veistu aldrei neitt, hvort viðkomandi hefur vit á því að þegja eða hefur ekki nægt vit til að tjá sig....Svo hefur fólk jú  mismikla þörf fyrir að opinbera sig og sitt líf hér í netheimum sem í raunheimum. Sumir hafa meiri en aðrir og það er svo sem í lagi mín vegna, en virðist samt illa séð af mörgum. Þeir sem gera það hér eru kanski einmitt þeir sem fá aldrei færi eða þora ekki að gera það í daglega lífinu..
Kanski eru sumir hér sem skrifa að fá útrás fyrir þátt í sínum persónuleika sem þeir eiga ekki auðvelt með annarsstaðar, en þora því í skjóli nafnleynda.  Svo eru líka sumir sem virðast gjörsamlega verða að vefnum (kóngulóarvefnum) samlagast og samlitast og viti ekki hvað eru netheimar eða raunheimar.  Svona álíka og sumt fólk sem er með einhvern sjúkdóm, það er ekki bara með sjúkdóm heldur verður sjukdómurinn og sjúkdómurinn eini og besti vinurinn og þetta fólk keppist við að næra og fæða þennan vin sem best þeir geta .
Svo er til fólk sem er algjörlega allt annar karakter á netinu og í netheimum.
Verður svona þriðja persóna , talar aldrei nema í þriðju persónu.
Ég tel að það sé vegna þess að viðkomandi finnst hann einskis verður og ekki eiga neinn tilverurétt.
Viðkomandi verður að standa fyrir utan sjálfan sig til að geta talað um sín persónulegu mál, sem að ansi margir túlka þá oft að viðkomandi sé að djóka, þegar raunin er allt önnur...
Ástæðan getur verið sú að viðkomandi hafi aldrei upplifað að vera velkominn neins staðar, allavega ekki á sínum forsendum.
Þá getur hann fallið inn í það að fara út í það að leika svona cg tala alltaf/oftast um sjálfan sig í þriðju persónu.. Þessum aðila finnst kanski aldrei að hann eigi rétt á að vera í fyrsta sæti..

fyrst koma allir hinir, svooooooooooo kemur hann. Þessi aðili gefur sjálfum sér aldrei tilverurétt, hann er bara hér hvort sem homum líkar betur eða verr.

Hvernig væri að við færum að muna eftir því að lesa yfir það sem við höfum skrifað áður en við ýtum á ENTER, og ef að okkur myndi ekki líka að fá það framan í okkur sem við ætlum að setja á netið, þá er best að sleppa að ýta á ENTER.
Gefum okkur að við segjum vissa hluti hér um og við vissa aðila sem að við myndum kanski ekki gera augliti til auglitis og í eigin persónu.
Erum við kanski frakkari að dæma aðra og áætla persónugerð þessa eða hins, í skjóli eigin nafnleyndar? Leyfum okkur kanski að vera frakkari og kjaftforari? Stundum því miður bara dónaleg. Við sem flokkumst undir að vera fullorðin hegðum  okkur því miður bara alls ekki alltaf þannig að við myndum kæra okkur um að börnin eða barnabörnin okkar læsu það sem við/þeir láta frá sér  fara..
Það að vera fullorðinn þýðir ekki að maður sé fullkomin/nn ..
Það er svo sem í lagi að fá útrás fyrir hitt og þetta en reynum að meiða engan á sálinni með orðum okkar.

Munum að tungan er oft beittara vopn, en sverðið.
Munum að aðgát skal höfð í nærveru sálar, hvort sem er í net- eða raunheimum .

Munum eitt kæru netverjar að á baki hverju nikki þá býr lifandi vera með tilfinningar,

jafn særanlegar og okkar eigin.
Megi allir finna frið í sínu hjarta og sál, fyrr verður ekki friður í heiminum almennt...
Hann þarf að koma innan frá og dreifast út á við...

Þetta eru bara mínar pælingar og þurfa ekki að meika neinn sens fyrir aðra.

Ja kanski líka áminning til mín sjálfrar.. um að lesa sjálf betur áður en ég læt eitthvað frá mér hér sem annarsstaðar...
Agný.