Hvernig lyfjavædda þjóðfélagið orsakaði mitt ADHD.

Læknarnir höfðu ekki rétt fyrir sér!http://www.sprawlmagazine.com/articles/2-10-06adhd.html  By Anthony Rangel ADHD (Attention Devastate Hyper Disorder) er fremur algengur “kvilli”.

Árið 1985 voru um 500.000 börn greind með þennan kvilla og sett á einhverja tegund örvandi lyfja, eins og t.d. Ritalin eða Dexedrine, til þess að “spekja” þau.

Einn þriðji þessarra barna sem sögð eru með ADHD eru ranglega greind.Ég var einn af þessum börnum. 

Árið 1995 var ég sendur til geðlæknis vegna erfiðleika minna með að einbeita mér í bekknum.

Eftir að hafa hitt mig í örfá skifti komst læknirinn að þeirri niðurstöðu að ég væri með ADHD.  Þá var ég undir eins settur á eitt af elstu örvandi lyfjunum, Ritalin. 

Þá hófst mín 12 ára kvöl af völdum ADHD.

Mér var skipað að taka lyfið á morgnana, í hádeginu og áður en ég fór að sofa.

Ég reikna með að þeir væru að gera tilraun til að halda mér rólegum svo ég myndi sitja kyrr...

Það virkaði bara ekki eins og til var ætlast. Ég átti áfram í miklu basli í skólanum.

Að lesa í hljóði varð algjör martröð fyrir mig.

Einu skiftin sem mér fannst mér ganga þokkalega var í frímínútum þar sem ég gat hlaupið um,

mér til ánægju.

Í skólanum var mér strítt og útskúfaður vegna ofvirkni minnar og einbeitingar örðuleika.

Ég fór að borða einsamall og leika mér útaf fyrir mig. Ég var líka laminn svo gott sem daglega. Þetta hafði gífurleg áhrif á sjálfsálit mitt.  

Lyfjagjöfin hafði nokkrar aukaverkanir.

Ein aukaverkunin var lystarleysi.  Önnur aukaverkunin var svefnhöfgi. 

Svo að ég umbreyttist í persónu sem gat ekki haldið sér vakandi þó að hann ætti lífið að leysa.

Það liðu líka dagar án þess að ég borðaði nokkuð og ég var alltaf hálf sofandi.

Ég var stöðugt að sofna í skólanum.

Að minnsta kosti þar til ég fékk næsta skammt og þar sem ég var útúr dópaður aftur.

Ég eyddi flestum dögum aleinn vegna þess að ekkert skifti mig máli.

Ég var svo útúr heiminum á löglegu spítti að ég gat dundað mér með blýant tímunum saman. 

Ég var sí hlaupandi um og hafandi eins hátt og ég gat. 

( innskot Agný.. ekki skrítið..hans aðferð við að reyna að halda sér vakandi )

Læknarnir og móðir mín voru viss um að lyfjagjöfin væri ekki rétt.

Svo að skammturinn var stöðugt aukinn, pillu eftir pillu.

Forðatöflur, óhúðaðar, og jafnvel blandað saman við í matinn hjá mér.

En ekkert virkaði.

Eftir mörg ár í þessari hringrás fór ég að efast um greininguna á mér.

Ég vissi það að ef að ég væri með ADHD þá ætti eitthvað af þessum lyfjum

sem ég var á að hægja á mér.  Svo ég byrjaði að berjast.

Ég varð svo ósvífinn að ég neitaði að taka lyfin.

Á þeim tíma sem ég gerði það skýrðist hugsun mín gríðarlega.

Ég viss þá að það væri eitthvað mikið að.

Síðasta ár, þá gat ég loks sannað að læknirinn hafði haft rangt fyrir sér.

Ég var látinn taka próf sem átti að segja til um hvort ég væri með ADHD eða ekki.

Ég tók prófið einu sinni á lyfjunum og svo aftur án lyfja.

Prófið var frekar einfalt.

Það var unnið í gegnum tölvu og krafðist mikillar einbeitingar af minni hálfu.

Allt sem ég þurfti að gera var að slá á línubilið á eftir hverjum staf nema x.

Það var allt og sumt.... Ég fékk niðurstöðurnar eftir um það bil viku.

Læknirinn útskýrði fyrir mér að ég hefði aldrei verið ADHD!

Ég var svokallað “klínískt” ADHD tilfelli.

En það þýðir að lyfin sem ég fékk við ADHD voru þau sem gerðu mig ADHD! 

Læknirinn sagði mér að ég hefði eftir allt saman haft rétt fyrir mér allan tímann!!

Það er ár síðan að ég hætti á lyfjunum.

Ég get einbeitt mér, setið kyrr, og unnið eins og venjulegt fólk.

Sá dagur sem ég hætti á lyfjunum var byrjun á nýju lífi hjá mér.

Líf,  þar sem ég haga mér og líður eins og eðlilegri manneskju

Þýð. Agný.

Athugasemdir

[Guðrún María Óskarsdóttir., 21.3.2007 kl. 02:10]

Sæl.

Þetta er allt spurning um of og vanlækningar í formi greininga sem og þeirri kröfu þjóðfélagsins að finna öllum vandamálum skilgreiningu innan sjúkdómaumhverfisins, með öðrum orðum sjúkdómavæðing.

Sú hin sama sjúkdómavæðing er til staðar en allt of lítið rædd og þú ert ein af fáum hér á landi sem leggur lóð á vogarskálar í því efni.

Þess er hins vegar ÞÖRF, því kostnaður þjóðfélagsins af kaupum á lyfjum er stórkostlegur og hann hefur aukist ár frá ári. Lyf eru vissulega nauðsynleg og bæta líðan fólks en, markaskilgreiningin milli þess hvenær ástæða er fyrir hendi til þess að nota þau í stað annarra úrlausna þarf að vera skýr, mun skýrari.

kv.gmaria.

[Kleópatra Mjöll Guðmundsdóttir (IP-tala skráð) 21.3.2007 kl. 14:43]

hrikalegt alveg ... sjálf held ég að það þyrfti að vera mikið að börnunum mínum til að ég gæfi þeim svona eiturlyf