Orðablóm kærleikans. Höfundur Agný

Þar sem það eru ansi margir sem hafa "kvatt" þennan heim á mjög svo stuttum tíma og margir muna sitja með sorg í hjarta, á þessum jólum þá ákvað ég að setja þetta sem ég skrifaði sem eftir að bróðir minn dó aðeins 10 ára gamall. 

Ástæðan fyrir mínum skrifum var að ég var svo heppin að við kvöddumst svo vel bara 1 tíma áður en hann dó. Sú stund er enn greypt í minn huga og það varð einhvern veginn að kveikjunni að þessum skrifum hér að neðan.

Hvort sem þessi skrif geti hjálpað einhverjum í þeirra sorg veit ég ekki, en þessi skrif eru kanski líka smá áminning um það að segja alltaf "bless" því að maður veit jú aldrei hvenær maður kveður í hinsta sinn. 

Mér bara fannst ég verða að láta þetta hér, kanski af því að ég sjálf er búin að vera að fylgja til grafar 2 aðilum á 1 viku, sem voru í blóma lífsins ef þannig má að orði komast.

Orðablóm kærleikans til þín.

Í  kirkjunni sérðu sorgarinnar tómu tárvotu augun, allra fallegu, en ósögðu orðanna. 
Orðanna sem ég ekki sagði. Ég legg afskorin blóm, blóm dauðans á gröf þína,
græt vegna orðablómanna sem ég gaf þér ekki meðan ég gat.

Ég beið of lengi með að gefa þér kærleikans orðablóm, svo að nú færð þú bara eftirlíkingu allra fallegu orðanna, sem ég ekki sagði, en vildi sagt hafa. 

Hélt ég hefði nægan tíma, en tíminn varð á undan mér. 
Eitt af þessu hef ég lært, með tárvot augu, gefðu  orðablóm kærleikans meðan þú getur.
Ekki bíða svo lengi að ég verði í gröfina komin, og gefa mér þá blóm,
sem liggja á gröf minni eina andrá, næstu stund horfin.

Gefðu mér frekar orðablóm, blóm, sem fylgja mér áfram á nýjum stað um eilífð alla. 
Þá getur  þú glaðst og brosað við gröf mína, vitandi að ég  vissi  og veit,
hug þinn og hjarta til mín alltaf. 
Því þá veist þú, að ég veit. Þá getur þú brosað gegnum tárin og glaðst með mér,  þó að ég sé flutt, en aldrei farin, því  þú gafst mér orðablóm kærleikans.

Ekki bíða svo lengi að þú þurfir að láta þér nægja afskorin blóm. 
Ef þú bíður of lengi, þá veist þú ekki að ég veit, hug þinn og tilfinningar allar til mín. 
En þú veist ekki að ég veit, þess vegna situr þú með tárvot augu og sorg í hjarta, við gröf mína, í stað þess að geta  glaðst með mér og brosað gegnum tárin, og þakkað fyrir öll árin og tímann sem áttum saman. 

Ef við gefum  öllum orðablóm kærleikans,
þurfum við ekki að sitja í kirkjunni með tárvot augu ,
orðanna fallegu, en ósögðu.