"Krúttlega" kynslóðin...

"Krúttlega" kynslóðin vill klapp á kollinn

krúttið mitt...hegðaðu þér nú betur.

Því miður..þú fórst í sollinn..

það er núna kominn vetur......

 

 

„Krúttkynslóðin" er rangnefni

,, VAR ÞAÐ ÞESS VIRÐI ÞÚ VÍKINGUR ÚTRÁSARINNAR"?

Sálmur   

Var það þess virði
þú víkingur útrásarinnar
að láta land þitt að veði
svo legið þú gætir á allsnægtabeði
og kjamsað á ávöxtum ágirndar þinnar?

 
Var það þess virði
að veðsetja allt sem er dýrast
hneppa þjóð þína í helsi
hrifsa burt stolt hennar,

manndóm og frelsi
svo aleinn þú fengir í höllum að hírast?

 
Var það þess virði
að veita þér allt sem þú þráðir
ánetjast gleði og glaumi
gjálífið þreyja í óminnisdraumi
– uppskeru njóta, þó engu þú sáðir?

 

Var það þess virði
að verða svo sjúklega ríkur
– að eignast allt þetta glingur?
Er ekki í hjarta þér dulítill stingur?
Því sá á jú ekkert, sem yndið sitt svíkur.

(HÖF. ÓKUNNUR)

ÝMIS GULLKORN og VISKUSETNINGAR.

Fyrirgefning  breytir  ekki því liðna, en hún stækkar framtíðina. 

Kvartaðu ekki yfir eymd heimsins, farðu heldur og bættu úr henni.

Fernt er til gott í heimi hér: gamall viður í arineld, gamalt vín til að

dreypa á, gamlar bækur til að glugga í og gamlir vinir sem treysta má.

Af öllum þeim gæðum sem okkur veitir viturleg forsjá til ánægjuauka er

 vináttan dýrmætust.

Ástlaus erum við dauðleg, ódauðleg þegar við elskum. 

Nýkviknuð ást er ólgandi og villt, með aldrinum verður hún tær og stillt.

Ef þú átt 2 peninga skaltu kaupa brauð fyrir annan og blóm fyrir hinn, brauð til þess að lifa á og blómið til þess að lífið sé þess virði að því sé lifað.

Fólk notar peninga sem það á ekki til þess að kaupa hluti sem það hefur ekkert með að gera, til þess að ganga í augun á fólki sem því er ekkert um gefið..

Allir eiga tvennskonar vini: Þá sem eru við hendina þegarþú þarft á þeim að halda og þá

 sem eru við hendina þegar þeir þurfa á þér að halda.

Gifting er happdrætti þar sem maðurinn hættir frelsi sínu, og konan hamingju sinni...

Aðal munurinn á drengjum og fullorðnum mönnum er verðmunurinn á leikföngunum þeirra.

Maður móðgar konu horfi maður of mikið á þær og særir þær horfi maður ekki nóg á þær.

Á flugi sýnast sumir sem ernir, en reynast svo vera  kjúklingar er þeir lenda.

Karlmenn með skalla eru þeir sem þora ekki að standa upp í hárinu á konunni sinni, og

verða því að vaxa upp úr eigin hári..

Það má þekkja mann betur á því sem hann segir um aðra, en því sem aðrir segja um hann.

Það er ósiðlegt að fórna orðstír náunga síns  til þess eins að vera skemmtilegur.

Það sem fólk segir um þig á bak er staða þín í þjóðfélaginu.

Það eru til konur sem eru næstum því eins miklar kjaftakerlingar og karlmenn

Karlmaður rægir óvini sína, kona rægir vinkonur sínar.

Sá sem ætlar að segja sannleikann, segir mikið í stuttu máli.

Þegar slúðursögur verða gamlar breytast þær í goðsögn.

Kjaftakerling segir aldrei ósatt  -  geti sannleikurinn valdið jafn miklu tjóni.

Munurinn á fréttum og sögusögnum felst í því hvort þú segir þær eða heyrir þær.

Orðrómur er fréttaþjónusta hinna minni máttar.

Rógberinn gerir útaf við heiðarlegt fólk með hvísli.

Sá sem flytur þér fréttir af öðrum, flytur öðrum fréttir af þér.

Talaðu um aðra og þú ert kjaftakind, talaðu um sjálfan þig og þú ert öllum til ama.

Munurinn á frétt og slúðursögn felst í því hvort þú hækkar eða lækkar röddina.

Enginn þykist hafa áhuga á slúðursögum – en samt virðast allir njóta þeirra.

Sár eftir hnífstungu getur gróið en sár vegna söguburðar ekki.

Almenningur trúir hverju sem er – nema sannleikanum.

Syndin á sér mörg verkfæri, en lygin er handfangið á þeim öllum.

Tortryggnin heldur að sannleikurinn sé lygi, trúgirnin heldur að lygin sé sannleikur.

Mesti lygari heimsins heitir : ,, Fólk segir.“

Ár renna í eina átt, söguburður í margar áttir.

Enginn fer með kjaftasögur um um leyndar dyggðir annarra.

Söguburður snertir ekki hina dauðu, en getur valdið dauða þeirra sem lifa.

Talaðu ekki um sjálfan þig í samkvæmi, það verður gert þegar þú ert farinn.

Fólk trúir hverju sem vera skal, sé því bara hvíslað.

Light in the dark.

When you are,
sad in
the darkness.
Then remember:

You only
need,
little
of light,
and love.

For to
morrow,
light
will indeed,

with its
brightness,
win the
fight.

Copyright ©2007 Ingibjorg Gunnlaugsdottir

" Minni kvenna" ... það sem segir hér fittar sko nokkuð vel :-)

Minni kvenna.

eftir Unni Halldórsdóttir

Að flytja minni kvenna er fallegasti siður,

og fráleitt þarf að óttast að hann detti alveg niður,

því konurnar á Íslandi ótal afrek vinna,

aðeins á þau stærstu ætla ég að minna.

Þær mennta sig og læra og lyfta grettistaki,

og láta ekki bugast þó einhvern tíma taki,

nei, kostum sínum eru þær alls ekki að flíka.

Þær geta lifað einar en aumka sig gjarna,

yfir einhvern karlmann, sem óðar fer að barna.

Erfiðasta hlutverkið þeim auðvitað er fengið,

því aldrei gæti karlinn með afkvæmið sitt gengið.

Meðgönguna alla þær verkefni sín vinna,

og varla heyrast æmta er hríðarnar þær finna.

Um hjálp í sjálfri fæðingunni heldur ekki biðja,

þær hafa nóg að gera maka sinn að styðja.

Heim með litla angann á öðrum degi snúa,

og allan sólarhringinn þær að honum svo hlúa.

Ef barnið fær í magann er móðirin sú eina,

sem meðulin því gefur og flink er hún að skeina.

Hún syngur gamla Nóa, bænir les og bækur,

bætir göt á sokkum og styttir nýjar brækur.

Snýtir, greiðir, skammar, hrósar eða huggar,

hoppar, ýtir, dregur, kyssir bágt og ruggar.

Fyrir utan þetta þykir ekki mikið,

þó hún skúri og bóni og dusti mesta rykið.

Setji þvott í vélinaog stundum líka strauji,

því stífpressaðar bóndinn skal vera fínn í taui.

Heitan mat á  kvöldin hér má ekki vanta

og húsbóndinn er duglegur steikina að panta.

Í mömmu sinnar krásir hann kanski stundum vitnar,

og kvartar þegar tölurnar af skyrtunum eru slitnar.

Manninn sinn til dáða daglega hún hvetur,

en dugnað sinn undir mæliker venjulega setur.

Þó hún sé á hlaupum og hafi nóg að gera,

honum finnst að lekker og smart skuli hún vera.

Sæt og fín um hárið og falleg eins og dúlla,

og fús við hann að gæla og hjá honum að lúlla.

Út á vinnumarkaðinn einnig má hún fara,

því ekki er víst að maki hennar kunni neitt að spara.

Hann þarf nýjar vöðlur, veiðileyfi og jeppa,

og væntanlega beislinu fram af sér að sleppa.

Með reikningana í Vörðuna venjulega fer hún,

og Visakortaskiftinguna reglulega sér hún.

Karlinum hún hlífir og tíkallana telur,

í tilfallandi blankheitum bjórdósirnar selur.

Ef seilist hún til forystu, frekja er hún talin,

og framyfir í embættin er karlmaðurinn valinn.

Ef að hún er hógvær og heyrist sjaldan gjamma,

hana fyrir dugleysi einhverjir víst skamma.

Því getur verið vandasamt að vera bara  kona,

og varla myndu karlarnir sætta sig við svona.

En konur eru hetjur og heyrast sjaldan kvarta,

það hyllir líka óðar  undir framtíðina bjarta.

Karlpening til undaneldis þær ekki þurfa að nota,

já, ekki er víst við fáum hér okkar að ota okkar tota.

Því mannskepnuna vísindin vísast munu klóna,

þá verður ekki þörf fyrir Kalla eða Jóna.

Því ættum við nú, strákar mínir, stöðuna að laga,

strjúka okkar konum og þakka alla daga,

fyrir þeirra dugnað og umhyggju við okkur.

Ætli þeirri tillögu mótmæli hér nokkur,

að karlarnir á staðnum sem sjaldan heyrast þegja,

syngi núna kröftuglega Fósturlandsins Freyja.

Ég þakka áheyrnina og lýk hér ljóðamáli

og legg til að fyrir konunum allir núna skáli.

Húsmóðurstörfin erfiðari en skipstjórn..., heimilisskútunni erfitt er að stjórna.. :-)

Þessar visur gefa nokkuð góða mynd af starfi húsmóðurinnar..

Skipstjóri í afleysingum...

Hann var í fríi og lá í landi
að leysa af heima var enginn vandi,
konan var að því komin að fæða
og hvergi um húshjálp að ræða.

En hvað munar karlmann um kerlingarstörfin
þó kannski sé stundum fyrir þau þörfin?
Konan var heima og hafði engu að sinna
nema hugsa um krakka, það er ekki vinna.

Hún sagði:

Elskan þú þarft ekkert að gera,
aðeins hjá börnunum heima að vera.
Ég er búin að öllu, þvo og þjóna,
þú þarft ekki að bæta, sauma eða prjóna.

Matur er útbúinn allur í kistunni,
það ætti að duga svona í fyrstunni.
Aðeins að líta eftir öngunum átta,
ylja upp matinn og láta þau hátta.

Nú skyldi hann hafa það náðugt og lesa,
og ná sér í ærlegan skemmtipésa.
Hann var ekki sestur og var nokkuð hissa
er vældi í krakka ,,ég þarf að pissa."

Vart þeirri athöfn var að ljúka
er veinaði annar ,, Ég þarf að kúka."
Þarna var enginn einasti friður,
ef ætlaði hann að tylla sér niður.

Dagurinn leið svo í sífelldum önnum,
sem ei voru bjóðandi mönnum.
Þvílikt og annað eins aldrei í lífinu,
útstaðið hafði hann í veraldarkífinu.

Ölduna stíga í ósjó og brælum,
var ekkert hjá þessu, það kallaði hann sælu.
En þeytast um kófsveittur, skammtandi og skeinandi,
skiljandi áflogaseggina veinandi!

Ef eitt þurfti að éta, varð annað að skíta,
og engin friður í bók að líta.
En hún sagði ,,Elskan þú þarft ekkert að gera,
aðeins hjá börnunum heima að vera."

Nú voru krakkarnir komnir í rúmið,
kyrrlátt og sefandi vornætur húmið.
Seiddi í draumheimana angana átta
en ekki var pabbi farinn að hátta.

Hann stóð þarna úfinn, úrvinda og sveittur,
yfir sig stressaður,svangur og þreyttur,
og horfði yfir stofuna ,,hamingjan sanna
hér á að teljast bústaður manna."

"Það skyldi hann aldrei á ævinni gera
í afleysingu slíkri sem þessari vera,
þó væri í boði og á þvi væri raunin
að þau væru tvöfölduð skipstjóralaunin"

En þetta á konan kauplaust að vinna,
og kallað að hún hafi engu að sinna.
Af daglangri reynslu hans virtist það vera,
að það væri stundum eitthvað að gera.

Áfram með störfin ótt líður tíminn,
Æ aldrei friður, nú hringir síminn.
Halló, var sagt, það er sætt ég túlka,
þér er sonur fæddur og yndisleg stúlka.

Hann settist á stól og fann til svima og klígju,
hvað sagði hún? Að krakkarnir væru orðnir tíu,
Ég þarf að taka til öruggra varna,
ég ákveð á stundinni að hætta að barna.

Þroskasaga karlkynsins á hinum ýmsu tugum :-)

Þó að bondadagurinn sé rétt liðinn þá varð ég bara að setja þetta hér

Rakst á þetta hér sem rekur þroskasögu karla í bundnu máli en eftir hvern það er veit ég ekki .

 

1.

Barnaskólaárin eru mörgum fersk í minni

því miklar verða breytingarnar á líkamsstarfseminni.

Mörgum fer þá bráðlega að leiðast lestrarstritið

þá læðist gjarnan inn í kroppinn fyrsta hvolpavitið  .

 

2.

Svo í kringum fermingu þá fá menn bassaróminn

og finnast þeir vera tilbúnir til að kenna leyndardóminn.

En þetta er oftast klúður og klaufalegir fundir

því kynlífið á líka sínar raunalegu stundir   .

 

3.

Fram að tvítugsaldri er talsvert um að vera

taumleysið er algert og mikið oft að gera.

Núna er það fjöldinn sem mestu skiftir

og mörgu Grettistaki lyftir  .

 

4.

Frá tvítugu til þrítugs blómstrar lífsins leikur

löngunin er stöðug og andi holdsins veikur.

Þú lætur eins og knapi á ljónfjörugum hesti

þig langar að gera það á klukkutímafresti  .

 

5.

Frá þrítugu til fertugs eru gjarnan góðar stundir

geysilegur vilji og margir ástarfundir.

Af talsvert meiri nákvæmni þú tilfinningar metur

þú treinir þetta lengur, þu gerir þetta betur  .

 

6.

Síðan næsta tímabil fram að fimmtugsaldri

finnst þér alveg sjálfsagt að beita nýjum galdri

kroppurinn er fullur af fiðringi og vonum

þú ferð að vilja sofa hjá miklu yngri konum  .

 

7.

Þessi löngun fylgir þér fram á sextugsaldur

þér finnst þú vera töffari og svakalega kaldur.

Um sextugt fer að hrella þig viðsjáll vöðvaslaki

þú verður oftar þreyttur og tollir illa á baki  .

 

8.

Um sjötugsaldur finnst þér aftur fjörið vera að lægja

þú ferð nú yfirleitt að láta gömlu brýnin nægja.

Það miðar hægt ef vindurinn stendur beint í stefnið

þú stundar þetta bara til að halda þér við efnið  .

 

9.

Um árætt virðist sjálfsagt að hafa hug á konum

í hjartanu er ylur og löngunin að vonum.

þér finnst það slifta máli hjá meyjunum að vera

en mannst stundum ekki hvað þú ætlaðir að gera  .

 

10.

Eftir þennan tíma er löngun best að leyna

og láta ekki glepjast þó konan vilji reyna.

Í átökunum getur sálin gengið öll úr lagi

þú gætir orðið bráðkvaddur úr elli"reiðar"slagi. 

 

Þá vitum við það hvernig karlar eru á öllum áratugum

munum það svona á góðum stundum

og á hinum ýmsu fundum 

Kveðja Agný.

Orðablóm kærleikans. Höfundur Agný

Þar sem það eru ansi margir sem hafa "kvatt" þennan heim á mjög svo stuttum tíma og margir muna sitja með sorg í hjarta, á þessum jólum þá ákvað ég að setja þetta sem ég skrifaði sem eftir að bróðir minn dó aðeins 10 ára gamall. 

Ástæðan fyrir mínum skrifum var að ég var svo heppin að við kvöddumst svo vel bara 1 tíma áður en hann dó. Sú stund er enn greypt í minn huga og það varð einhvern veginn að kveikjunni að þessum skrifum hér að neðan.

Hvort sem þessi skrif geti hjálpað einhverjum í þeirra sorg veit ég ekki, en þessi skrif eru kanski líka smá áminning um það að segja alltaf "bless" því að maður veit jú aldrei hvenær maður kveður í hinsta sinn. 

Mér bara fannst ég verða að láta þetta hér, kanski af því að ég sjálf er búin að vera að fylgja til grafar 2 aðilum á 1 viku, sem voru í blóma lífsins ef þannig má að orði komast.

Orðablóm kærleikans til þín.

Í  kirkjunni sérðu sorgarinnar tómu tárvotu augun, allra fallegu, en ósögðu orðanna. 
Orðanna sem ég ekki sagði. Ég legg afskorin blóm, blóm dauðans á gröf þína,
græt vegna orðablómanna sem ég gaf þér ekki meðan ég gat.

Ég beið of lengi með að gefa þér kærleikans orðablóm, svo að nú færð þú bara eftirlíkingu allra fallegu orðanna, sem ég ekki sagði, en vildi sagt hafa. 

Hélt ég hefði nægan tíma, en tíminn varð á undan mér. 
Eitt af þessu hef ég lært, með tárvot augu, gefðu  orðablóm kærleikans meðan þú getur.
Ekki bíða svo lengi að ég verði í gröfina komin, og gefa mér þá blóm,
sem liggja á gröf minni eina andrá, næstu stund horfin.

Gefðu mér frekar orðablóm, blóm, sem fylgja mér áfram á nýjum stað um eilífð alla. 
Þá getur  þú glaðst og brosað við gröf mína, vitandi að ég  vissi  og veit,
hug þinn og hjarta til mín alltaf. 
Því þá veist þú, að ég veit. Þá getur þú brosað gegnum tárin og glaðst með mér,  þó að ég sé flutt, en aldrei farin, því  þú gafst mér orðablóm kærleikans.

Ekki bíða svo lengi að þú þurfir að láta þér nægja afskorin blóm. 
Ef þú bíður of lengi, þá veist þú ekki að ég veit, hug þinn og tilfinningar allar til mín. 
En þú veist ekki að ég veit, þess vegna situr þú með tárvot augu og sorg í hjarta, við gröf mína, í stað þess að geta  glaðst með mér og brosað gegnum tárin, og þakkað fyrir öll árin og tímann sem áttum saman. 

Ef við gefum  öllum orðablóm kærleikans,
þurfum við ekki að sitja í kirkjunni með tárvot augu ,
orðanna fallegu, en ósögðu.